Not seeing a Scroll to Top Button? Go to our FAQ page for more info.
 Image and video hosting by TinyPic  Image and video hosting by TinyPic  Image and video hosting by TinyPic  Image and video hosting by TinyPic  Image and video hosting by TinyPic

zaterdag 4 oktober 2014

Het verhaal achter onze vriendschap

Wij kennen elkaar al meer dan elf jaar, al sinds we 4 en 5 jaar oud zijn. We zaten op dezelfde basisschool en ondanks dat we niet in dezelfde groep zaten, hebben we de grootste tijd wel bij elkaar in de klas gezeten.
Onze vriendschap is nu heel hecht en we moeten er niet aan denken om gescheiden te worden. Toch hebben we ook een lange periode gehad waar we echt elkaars 'vijanden' waren.
Het is leuk om het verhaal achter onze vriendschap eens helemaal uit te typen, over de wisselende periodes die we vroeger hadden en hoe we nu elkaar zouden helpen een lijk te begraven.

Klik op 'lees meer' om het te lezen!

Zo'n elf jaar geleden ontmoetten wij elkaar in groep 1 en 2 op de basisschool. We hadden allebei niet zoveel met de poppenhoek, waar de meeste meisjes gingen spelen. Wij gingen liever in de bouwhoek, want daar hadden ze dino's en dieren om mee te spelen. Daar zaten we dan, tussen de jongens om huisjes te maken voor onze dieren. Dit was voor zover we ons kunnen herinneren de eerste keer dat we samen speelden.

We weten niet meer precies wanneer we echt bij elkaar thuis kwamen om te spelen, maar ook daar speelden we dan met verschillende diertjes en prulletjes. Met heel wat fantasie hadden we dan een hele samenleving opgebouwd.
(Lisa) Hier hebben we allebei nog andere herinneringen aan maar wat we beiden nog weten is dat Nicole mij een keer een rood nep diamantje of bekertje (de herinnering loopt niet synchroon) aan me gaf waar ik heel blij mee was. Achteraf heeft Nicole er heel lang om moeten huilen dat ze hem weggegeven had. 
(Nicole) Dat weet ik ook nog heel goed, ik at vroeger altijd schatkistijsjes (die ijsjes in een blauw schatkistje waar zo'n leuk speeltje in zat). Ik spaarde de lion king speeltjes en had Simba dubbel. Omdat Lisa fan was van the Lion King had ik haar mijn dubbele Simba gegeven samen met een rood diamantje die ze op de grond had gevonden. Het voelde goed om een keer iets te geven, maar ik heb er toch maanden om gehuild...

Rond ongeveer groep 6 of 7 kwam de 'donkere periode'. We hadden allebei een ander groepje waar we mee omgingen. Helaas gingen een paar mensen uit dat groepje niet echt samen en zo werden er echt twee kampen gevormd. Dit was ook echt een periode dat clubjes werden gemaakt waar de ander niet in mocht, of dat de ander altijd de schuld kreeg als er iets was gebeurd.
(Lisa) Ik weet nog heel goed dat ik bij in een clubje wou. Ik was echt helemaal gelukkig toen dat mocht en ik de naam van de club mocht weten. Uiteindelijk bleek het nep te zijn en hadden jullie een schuilnaam voor jullie club gemaakt waar ik dus niet bij zat. Gelukkig kon ik er wel om lachen tegen de tijd dat ik het wist.
(Nicole) De club heette CMT (cracottes misdaad team), we hadden tegen Lisa gezegd dat het Claudia's mooie hulpje heette omdat 'er geen plek meer was voor een nieuw lid'. We hadden ook een hut en een dagboek waarin we dingen schreven over het andere 'kamp'. Op een dag was dat dagboek uit elkaar gescheurd en voor een deel verbrand, het was wel duidelijk wie dat hadden gedaan.
(Lisa) Daar had ik niks mee te maken.

Eind groep zeven was het waarschijnlijk allemaal een beetje over want toen zaten we wel samen in een clubje, genaamd Lemon Tree.
(Lisa) Dit weet ik ook nog goed. Toen zouden we een bloedafdruk met onze vinger maken en ik was toen de enige die bloed bij mezelf had gemaakt. Jullie hadden toen een stukje nagel en een haar. Nicole had toen net geleerd om een site te maken en dat deed ze toen. We zouden er ook foto's op zetten, maar de enigste foto die er ooit op was gezet was Nicole in een weiland met schapen. 
(Nicole) Met die site hadden we nooit iets gedaan, en met de club eigenlijk ook niet...

Daarna is onze eerste keer echt samen eigenlijk weer in klas 2. Want we gingen allebei naar de middelbare school, de een wel een jaar eerder dan de ander. We hebben ooit nog wel een keertje samen gefietst.
(Lisa) Ik weet nog dat we met de hele klas in een lokaal zaten te wachten op de eerste dag van klas 2. Onze mentor had gezegd dat er een Nicole in de klas zou komen, stiekem hoopte ik al dat deze Nicole het was. Het was net als in een film toen Nicole binnen kwam lopen, ik zie het haast voor me in slowmotion. Echt door het licht in de deuropening en de vonk sloeg meteen over.
(Nicole) Ik wist wel dat ik bij Lisa in de klas zou komen dus voor mij was het iets minder sensationeel. Het was wel meteen gezellig, waardoor ik het helemaal niet erg vond dat ik klas 2 over moest doen. 

Inmiddels is het elf jaar later en we hebben al zo veel samen meegemaakt samen. Onze reis naar London was toch wel echt het hoogtepunt (tot nu toe). We hopen dat we nog heel veel herinneringen erbij krijgen, maar dat gaat ons zeker lukken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten